Twee keer twee keer loop ik wekelijks met hem door deze straat. Van nummer 52 naar 4 en na een ochtend spelen weer terug.
Wat een voorziening,
zo’n gezellig plekje dichtbij huis: je bent er zo.
Al is dit loopje van honderd meter voor een peuter al een avontuur op zich. Hij komt ogen en oren tekort.
Een peuter van bijna vier. Menig moeder heb ik er over gehoord: “Hij is er zó naar toe om naar school te gaan!”
Nu Eep zelf bijna zover is, herken ik het aan alle kanten. Wat is het een lekker ventje, en wat weet hij al veel. Inderdaad, het is een uitdaging om hem bezig te houden. Hij is snel verveeld. Bovendien houdt hij van uitstapjes. Met een mama die er lang niet altijd op uit kan, zijn de dagen soms best lang. Lees verder
Met zijn broek op half zeven komt Eep de kamer binnengelopen. In zijn hand houdt hij een erg lang stuk wc-papier. “Kijk mama!”, zegt hij triomfantelijk, “Ik zal nu even een korter stukje pakken!” Quasi gehoorzaam wil hij al weer weglopen, maar ik hou hem tegen. Lees verder
Het is één van de lievelingsthema’s in mijn altijd-denkende brein: namen. Ik hou er van om na te denken over namen. Welke namen passen er bij elkaar? Welke namen vind ik mooi? Of juist niet? Welke namen passen er bij de stijl van bepaalde mensen? Enzovoorts.
Je begrijpt dat toen Eep wat ging brabbelen, ik als namen-nerd dan ook niet kon wachten op het ontstaan van de eerste naamgeving. Het moment dat hij één van zijn knuffels een vaste naam zou geven, door hem steevast zo te noemen, kon mij niet snel genoeg komen. Maar omdat wij Poes al Poes noemden, noemde Eep haar ook braaf Poes. Ik heb het een keer geprobeerd: “Eep, het ís een poes, maar hoe zullen we haar noemen?” Lees verder
Alles is geregeld. De cadeautjes liggen ingepakt klaar. De visite is uitgenodigd. De traktatie ligt geknutseld en al te wachten in de kast en de brandweertaart is besteld. Onze Eep wordt drie en dat mag gevierd worden! Dat ik qua gezondheid dit jaar meer visite durf te ontvangen dan alleen de opa’s en oma’s is een prachtige kers op de taart. Lees verder
“Mama, hoe…” Ik zie Eep denken: hoe zeg je dat ook alweer?
“Mama, hoe laat is het nu?”
Het is de zoveelste keer dat hij het vraagt vandaag. En eerlijk is eerlijk: ik heb niet al die vragen even geduldig beantwoord. Dat hij zo geïnteresseerd is in klokkijken, had ik ook niet verwacht. Lees verder
Hoewel de beste man niet eens bestaat, heeft hij toch diepe indruk gemaakt. Dan heb ik het natuurlijk over Sinterklaas. We hebben het sober gehouden dit jaar. Eep mocht zijn schoen een keer zetten en we hebben op de tv gekeken naar de aankomst van Sinterklaas. (Het is al zolang geleden, dat ik niet eens meer weet in welke plaats hij aankwam.)
Waarom ga je vuil wegbrengen?
Waarom regent het vandaag?
Waarom ga je dan snel rennen?
Papa, ik heb nog een vraag… Lees verder
Half acht ’s ochtends. We zijn net opgestaan en smeren nu ons brood bij het aanrecht. Eep is met zijn vaste ritme de dag begonnen: “Papa, lekker gesapen, gewassen, geseerd? Mama ook lekker gesapen, gewassen, ges… eh… aangekeed?” Nadat we antwoord hebben gegeven op zijn vraag, pakt hij zijn plastic beker die klaar staat op tafel en zet hem aan zijn mond. Niet om te drinken, maar om mee te toeteren. Lees verder
Het is niet de beste dag van zijn leven. Na eerst veelvuldig te hebben gezeurd om een koekje, waar het nog geen tijd voor was, probeert hij nog tal van andere onmogelijkheden, die steeds ‘meedogenloos’ door mij worden afgewezen. Eep is de zieligheid zelve, maar ook dat vangt bot. Lees verder
MeMaree 