Uit stof

Het is een wat chaotische tijd. Zowel in de wereld als in ons persoonlijk  leven is het onrustig en gebeurt er van alles. Hoewel ik mijn uiterste best doe om positief te blijven, zakt de moed mij best wel eens in de schoenen. Er zijn zoveel dingen om over na te denken en daar loop ik zo nu en dan in vast. Juist op zulke warrige momenten, is het ingewikkeld om je gevoel te verwoorden richting God. Degene die het allemaal wél weet. En dus probeer ik maar wat, zeg ik af en toe wat tegen hem, verzandt een gebed in zwijgen of zuchten. En dat is eerlijk. Dat is zoals het is. Daar laat ik het ook maar bij.

Ondertussen geniet ik met volle teugen van mijn plantjes, want ja – groene vingers of niet – ze groeien best goed. Van vriendinnen had ik moestuintjes gekregen en inmiddels staat er een broccoliplant, tomatenplant, augurkenplant, basilicum en rucola in de tuin. De doperwt en spinazie staan erbij voor erwt en bonen, want die zien er wat apart uit. Maar ach, water geven kan geen kwaad.
Ik heb ontdekt dat je basilicum heel goed kunt stekken, en daarnaast heb ik ook koriander en peterselie gezaaid. Ik kan maar moeilijk omschrijven hoe gelukkig ik word van die piepkleine groene blaadjes die boven de aarde verschijnen, een paar dagen na het zaaien. Al wordt het helemaal niks met die plant, denk dan, alleen al dit beginnetje is zo mooi!
Ik heb dat ook als ik naar Eep kijk. Eerst bestond hij niet eens, en zíe nu toch: een jongetje dat rondloopt, heel beslist vermeldt dat hij een koekje wil, huid, haar, ogen – alles er op en er aan. Zo prachtig gegroeid uit iets heel kleins.

En dát is misschien waarom ik er zo van geniet. Ik word vaak geconfronteerd met beperkingen en onmogelijkheden in mijn leven. Het wereldnieuws gaat elke dag over de gebrokenheid van ons bestaan. Maar in mijn vensterbank en tuin staan hoop geplant.

Er groeit nog steeds nieuw leven! Dat is het. Nieuw leven vol hoop en beloften. En waar leven is, is God. Daar klamp ik mij aan vast. He makes beautiful things out of dust. Zelfs als er niets zichtbaar is van leven, als het je bij de handen afbreekt of als het gewoon niet meezit, is er een God die er wat van kan maken. Daar geloof ik in.