Te veel

Ik nestel me naar binnen
verschuil me voor jouw zinnen
creëer alertheid met mijn laatste zijn
knik vriendelijk, maar zwijgend
Ik voel me afgepeigerd
Wat over blijft is wazig, zonder lijn

Hoe zeg ik nog in woorden
dat ik je niet meer hoorde
al sinds de derde zin die jij net sprak
Je blijft maar naar me praten,
jezelf in mij verlaten
Je zag niet dat mijn blik al heel snel brak.

En als het straks voorbij is,
de stilte weer voor mij is,
dan echoën de woorden rustig door
Jij hebt niets in de gaten,
jouw last bij mij gelaten.
Jouw hart gelucht, mijn gaat er onderdoor.

 

MeMaree 10/08/2016