Kakkebah

Eep begint echt groot te worden. En hij kletst al lekker. Steeds meer woorden herkennen we. Ik zal het grootste deel jullie besparen… want zeer waarschijnlijk is dit voor elke ouder een bekend verhaal. Soms zijn er woorden bij die we niet kunnen thuis brengen. Zoals kakkebah. Geen idee wat het betekent, maar het betekent íets, dat is wel duidelijk. Er zit enthousiasme in, want hij gebruikt het als hij een koekje krijgt, of naar bed mag als hij dat wil. Misschien bestaat er wel geen ander Nederlands woord voor en was hij genoodzaakt iets nieuws te bedenken…. Wie zal het zeggen?

Ook qua timing is Eep een ster. We lezen na het avondeten altijd een stukje uit de bijbel. Meestal kletst hij er vrolijk doorheen. Maar laatst zat hij zowaar aandachtig te luisteren. We lazen in het boek Efeziërs.
Maus:”Kinderen, wees gehoorzaam aan je ouders uit ontzag voor de Heer, want zo hoort het.”
Eep:”Jáááája.”

Daarmee gaat hij overigens zijn moeder achterna. In één van de vele fotoalbums die mijn moeder met liefde heeft bijgehouden, schrijft ze:

18 jan 1986
Pappa las aan tafel Ezechiel 19 en hij legde zijn hand op je plankje (van de kinderstoel), omdat je rustig moest zijn.
Toen hij las:”…zelfs mensen verslond hij…,”gilde hij meteen erachter:”AU!”- je beet in zijn duim. Apekop.